Drejt diellit dhe oqeanit, në zemër të dimrit, larg nga stresi i përditshëm, në kërkim të lumturisë së pafund të plazheve të harlisur në të bardhë, mes lagunave bruz, delfinëve dhe pemëve të kokosit. Destinacioni Maldive, në zbulim të rezorteve të rinj turistik rinovuar kohët e fundit, në pesë nga 1190 ishujt koral, ndarë në 26 laguna në Oqeanin Indian. Një zonë prej 90 mijë kilometrash katrorë ku jetojnë mbi dy mijë lloje peshqish nga më të vegjlit e gumës deri te mantat madhështore, murenave dhe peshkaqenëve
Qyteti ndodhet në një ishull të veçantë nga aeroporti dhe për të arritur aty nevojitet marrja e një varke lokale të quajtur Dhoni, për pesëmbëdhjetë minuta (kushton një euro). Qyteti ëhumë i vogël (është 1.7 km i gjatë dhe një milje i gjerë) dhe në një orë mund të vizitohet i gjithi. Rrugët nuk janë asfalt por tulla
Jumhooree Maidhan (Sheshi Pavarësisë), është zona më e ngarkuar me njerëz dhe zhurma ku zhvillohen eventet dhe ku ndodhet edhe selia e policisë dhe ushtrisë. Përballë shehsit gjendet Qendra Islame e ndërtuar në 1984, si dhe xhamia më e madhe në Maldive, në gjëndje të strehojë pesë mijë njerëz. Pallati i presidentit është prapa Medhuziaaraiy: pasi Maldivet u shndërruan në Republikë në 1953, kjo ndërtesë u bë rezidenca zyrtare e presidentit Mohamed Amin Didi. Pasardhësit e tij të Republikës së Dytë dhe të Tretë e përdorën atë si rezidencë zyrtare deri sa në dekadën 1998 – 2008 presidenti I atëhershëm Gayyom e zhvendosi rezidencën e tij në Theemuge. Tani kthyer sërish në rezidencë presidenciale. Mos u largoni nga ky ‘mini-qytet’ pa vizituar tregun e peshkut: në perëndim të Sheshit të Pavarësisë gjenden peshkatarët që zbresin nga anijet, peshojnë tonin, si finin e verdhë dhe ‘skip-jack’ dhe bëjnë Pazar me shitësit për cdo detajë.
Në varësi të ditëve që keni përpiquni të mos humbni shansin e vizitës në vendpushimin më romantik, inaguruar në 2013, atmosfera Kanifushi, në Lhaviyani Atoll, në pjesën veriore qendrore të Maldiveve. Gjatë fluturimit, bukuria e Maldive është befasues. Hidroavion nuk është e rehatshme por peizazh këtu vlen të qëndrojë erën e benzinës që hyn gjatë landings ndërprerje në ujë.
Lidhja mes asaj që shohin sytë dhe realitetit nuk është e menjëhershme: me të vërtetë në botë ekziston një bukuri e tillë? Po, dhe dëshira për tu zhytur bëhet gjithmonë e më e vështirë për t’u frenuar. Kjo është edhe koha më e mire. …dhe ka shume me shume per te pare….