Dilema e eurozonës për të nxitur rritjen ekonomike përmes vazhdimit të lejimit të normave historikisht të ulëta të interesit, apo kalimit drejt politikave shtënguese që kontrollojnë presionet inflacioniste u zgjidh në favor të kësaj të fundit. Banka Qendrore Europiane vendosi javën e kaluar që të rrisë normën bazë të interesit me 0.25 pikë përqindjeje, duke e çuar atë në 1.25%. Ajo e mori këtë vendim në “kurriz” të vendeve periferike, të cilat do të duhet të vuajnë tashmë nga kosto e rritur e shërbimit të borxhit dhe shtimit të skepticizmit në treg për aftësinë e tyre paguese. Tendenca pritet të vazhdojë dhe tregjet parashikojnë që norma bazë e bankës qendrore europiane mund të shkojë dhe 2% deri në fund të vitit.
Edhe Banka e Shqipërisë mes dilemës së inflacionit e rritjes ekonomike zgjodhi që të veprojë për të frenuar shtrenjtimin e çmimeve, edhe pse më parë kishte paralajmëruar se presionet inflacioniste nuk do ishin të qëndrueshme, gjë që në fakt nuk po rezulton e vërtetë (në mars për të dytin muaj radhazi Indeksi i çmimeve të Konsumit ishte mbi 4%, sipër objektivit maksimal të vendosur nga Banka Qendrore, i udhëhequr nga çmimet e larta të ushqimeve e energjisë). Banka qendrore zgjodhi që t’i përmbahej objektivit të saj kryesor, që me ligj është ruajtja e stabilitetit të çmimeve, edhe pse në fakt rritja e çmimeve të mallrave dhe naftës, që kanë dhënë ndikimin më të madh në presionet inflacioniste, mbeten jashtë kontrollit të saj për shkak se janë të importuara.
Por a rrezikon kjo politikë të ngadalësojë zgjerimin ekonomikr!
Ekonomia shqiptare e përballoi mirë krizën ekonomike globale gjatë periudhës 2009-2010 duke rezultuar me rritje përkatësisht 3.3 dhe 3.9%. Ndërsa në 2009-n, zhvillimi u mbështet nga shpenzimet e larta kapitale, sidomos për rrugën Durrës Kukës, në 2010-n rritja ishte më shumë e orientuar nga biznesi dhe përmirësimi i situatës ndërkombëtare që nxiti eksportet. Biznesi ka vijuar të orientojë rritjen edhe në muajt e parë të 2011-s, ndonëse pranohet se ekonomia shqiptare po vijon që të zhvillohet nën kapacitetet e saj, bizneset vazhdojnë të vuajnë nga ngërçi i likuiditetit dhe ritmet e rritjes së kredisë mbeten të ulëta. Teorikisht një shtrenjtim i kostos së parasë do ta përkeqësonte më tej situatën. Por, praktikisht efektet mbeten të paqarta. Ekonomia vijon të jetë e kredituar në pjesën më të madhe në valutë dhe preferenca për huanë në euro vazhdoi të mbetej e dukshme edhe dy vitet e fundit, pavarësisht rritjes së rrezikut të këmbimeve valutore. Nga ana tjetër, interesat e huave në euro në tregun shqiptar kanë mbetur të larta, ndaj nuk pritet që të ketë ndonjë shtrenjtim tjetër të tyre (shiko shkrimin në faqen e brendshme), duke pasur kështu një ndikim neutral. Më i dukshëm pritet të jetë efekti tek depozitat, ku një rritje e pritshme e interesave për lekut vlerësohet se do të ndikojë në tërheqjen e parasë në sistem, çka do të ndikonte në kahun e lehtësimit të presioneve inflacioniste. Në kahun e kundërt pritet të ushtrojnë presion situata parazgjedhore, me shpenzimet e mëdha që historikisht kanë ndikuar negativisht në Indeksin e çmimeve të Konsumit. 
Në fakt është inflacioni i lartë ai që duhet të konsiderohet si rreziku më i madh ndaj një zhvillimi të fortë ekonomik, ndaj në dilemën a duhet ndërhyrë në këto momente me politika shtrënguese që rrezikojnë frenimin e ekonomisë, por luftojnë shtrenjtimin e çmimeve, po fiton në pjesën më të madhe të vendeve varianti i fundit. Sidomos në tregjet në zhvillim politikat për reduktimin e inflacionit vlerësohet se sjellin përfitime, pasi në fund të fundit ato ndihmojnë për të lehtësuar faktorët e uljes së mirëqenies sociale, që janë ngushtësisht të lidhurave me çmimet e ushqimeve dhe të energjisë (mjafton të kujtojmë se në Shqipëri, harxhimet për këto dy produkte zënë rreth 50% të totalit të shpenzimeve të një familjeje).