Patriotizmi “Fake”
Paralajmërimi i qeverisë së Kosovës se do të vendosë taksë 100% edhe për mallrat e importuara nga Shqipëria na damkos njësoj si Serbia. Qëllimi, sigurisht, është krejt tjetër, por mjeti dhe kostot janë të njëjta.
Nëse kjo ndodh, atëherë do të mbërrijmë shumë shpejt në një pikë ku dëmi i shkaktuar do të jetë shumë i madh, me kosto të shumëfishtë dhe se çmimi për rikuperimin do të jetë i lartë, jo vetëm ekonomik, por shumëdimensional.
Vendosja e barrierave tarifore që ndrydh lëvizjen e lirë të mallrave dhe kapitalit, ka provuar që nuk sjell përftime afatgjatë. Përkundrazi, tregtia e lirë, siç ka dhënë shembuj, ka atributin t’ju ofrojë qytetarëve çmime më të lira dhe produkte konkurruese. Nëse të dy qeveritë nuk do t’i zgjidhin dot mosmarrëveshjet tregtare, atëherë shqiptarët nga të dyja shtetet do të humbasin një shans që bashkërisht të rrisin mirëqenien.
Vendimi potencial i qeverisë së Kosovës, në pamje të parë, duket se ecën në krah të kundërt me rrjedhën e çdo projekti që dy vendet kanë dizenjuar rreth aspiratës për të bashkuar kombin. Megjithëse reagimi i Prishtinës është pasojë e paaftësisë dhe neglizhencës së Tiranës, vendimi do të ndalte sinergjinë e shqiptarëve për të ecur bashkë në të gjitha proceset integruese dhe do t’ju frynte erërave që na etiketojnë si komb “të paaftë” për të ndërtuar dialog.
Nga ana tjetër, mosmarrëveshjet do të zhvlerësonin potencialisht peshën e faktorit shqiptar në rajon. “Financial Times” shkruante pak ditë më parë se modeli i Prespës, ku Greqia dhe Maqedonia zgjidhën në paqe dhe dialog një krizë historike, duhet të ndiqet në Ballkan edhe për raste të ngjashme. Duke nënkuptuar kështu se modeli e faktori shqiptar nuk po funksionon. Mbërritja e Prishtinës në këtë pikë nuk duket të jetë e rastësishme dhe tejkalon çështjet thjesht tregtare.
Edi Rama dhe Ramush Haradinaj, dy kryeministrat aktualë të shqiptarëve, prej kohësh po shfaqin në publik kundërshtitë dhe mospëlqimet mes tyre. Mirëpo kjo marrëdhënie po fut në krizë shqiptarët nga të dy krahët e kufirit në kundërshtim me interesin e përbashkët.
Pavarësisht fasadës me ministra nga shqiptarët e Kosovës, është pikërisht qeveria e Tiranës që po kontribuon në gatimin e kësaj krize, të paktën për dy arsye:
Aspirata për të qenë një komb nuk po shfrytëzohet si një nevojë dhe domosdoshmëri e shqiptarëve për të përparuar, por po përdoret nga zoti Rama sa herë që ai ngec në procesin e negociatave për integrimin në BE dhe çështje të tjera të ndjeshme rajonale. Duke tundur flamujt e patriotizmit, ai mendon se tremb BE-në që të bëjë një sy qorr, në këmbim të një përfitimi politik. Ndaj Prishtina është “mërzitur” duke pritur që qeveria e Rilindjes të ecë ashtu siç ka premtuar, për të eliminuar barrierat që pengojnë shqiptarët.
Nga ana tjetër, është mjaft e dukshme që Kryeministri i Tiranës përpiqet gjithmonë të rrëmbejë fronin e liderit ballkanik, por ka harruar të bëjë detyrat e shtëpisë. Jo fare rastësisht, edhe në Samitin e Berlinit, tre përfaqësuesit më të lartë të shqiptarëve iu shfaqën BE-së “me dy fytyra”, siç do të shprehej Haradinaj për të zgjidhur hallin e Serbisë, duke harruar se mes njëri-tjetrit kemi ende pengesa.
Kur Kosova vendosi tarifën 100% ndaj Serbisë, revista “Monitor”, megjithëse është kundër çdo barriere që kufizon liritë ekonomike, e vlerësoi veprimin si “kundër oferta e Prishtinës ndaj ofertës refuzuese të Serbisë për njohjen e Kosovës”. Ne bëmë thirrje se duhet të jetë radha e Shqipërisë për të ndihmuar shqiptarët e Kosovës, për të mos u përballur të vetëm me kostot. Që atëherë, asgjë nuk ndodhi, duke shkaktuar reagimin agresiv, por legjitim, të qeverisë së Kosovës.
Pamjet në media kur zoti Rama “dhunshëm” ia rrëmbeu dorën zotit Haradinaj për t’u betuar mbi flamurin kombëtar, fill pas mbledhjes së fundit të dy qeverive, ishin të vërteta, por gjesti patriotik i asaj fotoje po rezulton të jetë “Fake”.
Fakti që sot Shqipëria është në një krizë politike, ku opozita ndodhet e revoltuar në rrugë dhe ende nuk shihet një rrugëdalje, nuk duhet ta pengojë politikën e Tiranës të dëshmojë vëmendjen e duhur ndaj kërkesave të Prishtinës dhe as ta pengojë që të vlerësojë rëndësinë e marrëdhënieve vëllazërore me Kosovën, si jetike për kombin, e jo thjesht për fasadë.