Në Hiroshima hyjnë në botën e energjisë elektrike me një crossover origjinal, si për nga linja ashtu edhe nga përmbajtja. Autonomia e deklaruar nuk bën mrekulli, por ka një shpjegim. Eko-miqësore
Vështirë se e besoni. Sepse, nga cilado pjesë që të përpiqeni t’i ballafaqoni, 200 kilometrat e deklaruara të autonomisë (170-180 në realitet) janë një shifër që mund të lidhë qelizat e trurit me një lehtësi të caktuar. Një mosmarrëveshje që në fillim nuk zgjidhet. Si është e mundur që një crossover i gjatë 4.40 metra me një karikim mezi arrin të përshkojë një distancë të ngjashme me atë të makinave të tjera elektrike me dimensione më të qarta metropolitane?
Më pas, dalëngadalë shfaqen pjesë të një mozaiku të cilat së bashku krijojnë një pamje shumë të saktë. Një filozofi që është bërë një besim për inxhinierët e Mazda-s.
SHPIRT FISNIK
Në anët e Hiroshimës konformizmi thjesht nuk sulmon. Pra, nëse duhet të jetë elektrike, le të jetë vërtet e sjellshme me mjedisin. Arsyetimi është krejt i thjeshtë: sa më e madhe të jetë bateria e përdorur, aq më të mëdha janë emetimet e CO2 të shpërndara në të gjithë ciklin jetësor të makinës, nga prodhimi te riciklimi përfundimtar. Kjo është arsyeja pse preferenca u grumbullua në një akumulator më të vogël dhe më pak ambicioz për sa i përket autonomisë.
Pasi të kuptohen arsyet për zgjedhje të caktuara, disa zgjidhje origjinale vërehen edhe me sy të lirë. Ashtu si dyert e garderobave në stilin RX-8, të cilat imponojnë disa sakrifica për sa i përket prakticitetit. Pjesa e drurit e punuar si duhet mbulon një pjesë të veshjes qendror, përveçse është edhe një material eko-miqësor. Gjithçka në nder të origjinës së Mazda-s, e cila u themelua në vitin 1920 (me emrin e Toyo Cork Kogyo) si një kompani e specializuar në përpunimin e këtij materiali.
PIKAT FIKSE
Nëse godet nga jashtë, MX-30 është mikpritëse në ambientet brenda. Sediljet janë po aq komode sa kolltukët, përfundimet duken të përshtatshme për gradën dhe ka një ajër të minimalizmit teknologjik që shkon me dashuri dhe përputhet me frymën e gjelbër të crossover-it japonez. Prandaj kjo ishte mundësia e duhur për të bërë debutimin e një ekrani me prekje 7 inç kushtuar menaxhimit të klimës dhe instrumentimit kryesisht dixhital. Midis këtyre shkëlqen temperatura e baterisë.
Nëse duam ta quajmë kështu, nga e kaluara mbërrin gjithashtu një levë që duket se fsheh një kambio të vërtetë. Këtu, si në pothuajse të gjitha makinat me emetime zero, ka një zvogëlues të thjeshtë. Kjo është një zgjedhje precize, për t’i bërë ata që janë të gatshëm të “martohen” për herë të parë në jetën e tyre automobilistike me filozofinë elektrike, (e-Skyactiv në terma “Mazdian”) të ndihen të qetë.
Në mënyrë të pashmangshme, drejtimi i kësaj makine pasqyron të gjitha këto. Për kompaninë japoneze duhet të mbijetojë një sasi e caktuar ADN-je nga motori termik edhe në modelet elektrike. Është njëlloj sikur të thuash se nuk mund të ekzistojë njëra pa një karakter të tjetrës. Për ta kuptuar këtë, thjesht shtypni gazin dhe ecni. Te MX-30, përgjigja e menjëhershme tipike e energjisë elektrike thjesht nuk është aty. Pedali i djathtë i ngjan atij të një modeli normal të Mazda-s siç është CX-30 2.0 Skyactiv-G M-Hybrid
Si në modelet e tjera elektrike, momenti përdredhës nuk arrin te të gjitha menjëherë, por ndjek një kurbë mjaft të ngjashme me atë të një makine me një motor benzine. Për të nënvizuar konceptin, me gaz të plotë përhapet një tingull i cili për sa i përket timbrit, imiton atë të një motori me gjashtë cilindra me nektar oktani. Është i këndshëm dhe nuk bëhet asnjëherë ndërhyrës.
Ndoshta dikush do të jetë duke u mërzitur, pasi disponueshmëria e momentit përdredhës është një nga tiparet më joshëse në makinat me bateri. Sidoqoftë, në trafikun e përditshëm reagimi i qetë mund të jetë fitues nga këndvështrimi i kënaqësisë në drejtim, veçanërisht nëse (dhe ky është rasti) ju jeni duke drejtuar një makinë që nuk ka aspirimin e një ndezësi në semafor. Në çdo rast, madje edhe duke vazhduar në mënyrë të shkëlqyeshme, nuk ka asnjë mënyrë për ta vënë atë në krizë, sepse ajo e drejton mirë automjetin e lehtë. Dhe më pas, duke shtypur deri në fund pedalin e gazit, motori siguron 145 kuaj fuqi dhe 271 Newtonmetro dhe këto mund të dëgjohen të gjithë.
Puna e teknikëve në pedalin e frenimit është e konsiderueshme, e krahasueshme me atë të një makine tradicionale për mënyrën se si arrin të ekuilibrojë nevojat e frenimit aktual dhe frenimit rigjenerues. Të cilat, ndër të tjera, mund të rregullohen në pesë nivele duke përdorur levat në timon. Në këtë mënyrë është e lehtë të rregullosh ngadalësimin në përputhje me trafikun dhe kushtet e itinerarit.
Në fund, pas një gjysmë ore të mirë drejtimi në Romë, përshtypja është që MX-30 është një makinë elektrike e rehatshme si disa të tjera dhe se bën gjithçka për ta bërë jetën më të lehtë për ata që nuk kanë pasur kurrë një makinë me emetime zero. Fakti mbetet që ato 170-180 kilometra me një serbator të mbushur plot, duke pasur parasysh rrjetin e karikimit të disponueshëm, mund të përjetohen si një kufi, nëse jo në jetën e përditshme, të paktën në fundjavë.
Në realitet, një ilaç është në rrugë e sipër dhe merr formën e zgjatësit të diapazonit. Është një “zemër e vogël” dhe origjinale me benzinë (Wankel, me të cilën Mazda është e lidhur ngushtë, është perfekte për këtë rol) që nuk është e lidhur me rrotat, por kujdeset vetëm për rimbushjen e baterisë përmes një gjeneratori. Ulja e ndjeshme e ankthit të autonomisë.
Ky është artikull ekskluziv i Revistës Monitor, që gëzon të drejtën e autorësisë sipas Ligjit Nr. 35/2016, “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e lidhura me to”.
Artikulli mund të ripublikohet nga mediat e tjera vetëm duke cituar “Revista Monitor” shoqëruar me linkun e artikullit origjinal.