Për një kohë të shkurtër në fund të viteve 1990, dy rrjete televizive kabllorë u shndërruan në një mani kombëtare amerikane. CNBC dhe CNNfn (financiar), me lumin e tyre të lajmeve ekonomike të dhëna me stilin e spektakleve sportive tërhoqën vëmendjen e gjithë kombit, duke bërë që çmimet e aksioneve të tyre të arrinin në nivele shumë të larta. Miliarderët në kërkim të famës dhe të çmimeve më të larta të aksioneve nxituan të shfaqeshin në këto spektakle, në të cilat të ftuarit u bënë mjaft të njohur. Spotet publicitare në këto emisione ishin mjaft të shtrenjta. Për fat të keq fama ishte shumë e shkurtër. Në dhjetor CNNfn do të dalë nga transmetimi pas nëntë vjetësh. Audienca ishte aq e ulët, sa u bë e pamatshme. CNBC po ecën më mirë, por përsëri jo në mënyrë të mjaftueshme, pasi ka vetëm 164,000 shikues (në bazë të Nielsen Media, një firmë kërkuese), megjithëse shumë shikues nuk e shohin atë ndërsa shfaqet qetësisht në ekranet e sheshta të zyrave të bankave. Ajo çka përbën një surprizë është fakti se propozimi i “Time Warner” nuk duhet të kishte qenë i pari që do të vdiste. Për shkak të pronësisë së tij direkte në sistemet kabllore (që mund të lejonte akses te shikuesit) dhe te CNN (duke pasur një markë dhe partner) si dhe publikimeve të shumta financiare dhe jo financiare (duke dhënë përmbajtje), CNNfn duhet të kishte qenë ideal për të shfrytëzuar çfarëdo qoshe që mund të ekzistonte. Por në fakt, nuk u shfrytëzuan edhe tregje që mund të fitoheshin lehtë. Në tregje të mëdha si p.sh., në Nju Jork, “Time Warner” është pronare e një operatori të madh kabllor dhe e një stacioni popullor të lajmeve (Nju York 1). Por shoqëria nuk e vrau ndonjëherë mendjen, që ti nxiste shikuesit e saj të kontrollonin në rrjetet e ndryshme të saj. Shikuesit e Nju York 1 ose të CNN, të cilët donin më shumë detaje nga një lajm biznesi, nuk nxiteshin që të gjenin CNNfn. Modeli i prodhimit të përmbajtjes ishte gjithashtu me difekte. Në pjesën më të madhe, shfaqja e “talenteve” të ftuara nuk kompensohej dhe shpesh vlente më pak sesa ishte paguar për ta. Të ftuarit, në shumicën e rasteve shfaqeshin në ekran, sepse kishin diçka për të shitur. Nga ana tjetër, CNNfn nuk e vrau mendjen për të angazhuar gazetarë të tjerë biznesi në mënyrë që të balanconte supermbrojtësin Lou Dobbs. Dhe CNBC kishte të tillë gazetarë. Në fakt, difekti më i madh ishte se u anashkalua ideja kryesore e një televizioni me lajme ekonomike. Realisht një rrjet televiziv që i kushtohet biznesit, duhet të përqendrohet në lajmin ekonomik. Por gjatë vitete 1990, kur popullariteti i këtyre televizioneve arriti kulmin, qëllimi i lajmeve të biznesit ishte si ti bënte njerëzit të pasur. Dhe të shikoje rënien e çmimeve të aksioneve nuk ishte aspak e këndshme, aq më tepër të dëgjoje këshillat, të cilat shpesh nuk të orientonin në drejtimin e duhur. Realiteti i vështirë i biznesit dhe i procesit të investimit nuk mund të imponohej nëpërmjet televizionit. Vitet e fundit, njerëzve u pëlqente më shumë të ndiqnin emisione lidhur me shëndetin, sesa këshilla për investimet.
Ky është artikull ekskluziv i Revistës Monitor, që gëzon të drejtën e autorësisë sipas Ligjit Nr. 35/2016, “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e lidhura me to”.
Artikulli mund të ripublikohet nga mediat e tjera vetëm duke cituar “Revista Monitor” shoqëruar me linkun e artikullit origjinal.