‘Viti Pa një verë’daton në 1816. Ishte pranë përfundimit të Epoka e Vogël e Akullit , një periudhë që ka filluar rreth vitit 1350 pas Krishtit. Ishte gjithashtu në mesin e asaj që u bë e njohur si Dalton Minimum, një periudhë e pazakontë e aktivitetit të ulët diellor.
Por, kontribuesi kryesor në vitin jashtëzakonisht të ftohtë ishte dimri vullkanik i shkaktuar nga shpërthimi i malit Tambora, vendosur në ishullin e Sumbaëa, Indonezi. Shpërthimi është më i madhi në historinë botërore. Sasia e hirit vullkanik uli temperaturat globale gati 0.7-1.3 ° F. Shumë nga temperaturat e freskëta në shumë pjesë të botës një vit pas shpërthimit bënë që korrjet në mbarë botën të dështojnë, dhe kjo është edhe arsyeja se pse se ai vit është i njohur si ‘Viti i varfërisë.’
Pjesët e botës më të prekura ishin verilindja e Shteteve të Bashkuara dhe Kanadaja, dhe pjesë të Evropës Perëndimore. Borë ra në 6 qershor të vitit 1816, në Nju Jork dhe Mejn, ndërsa Quebec City ra gati një këmbë dëborë. Acari i qershorit çoi në dështimin e kulturave në mbarë botën, që ndikoi në rritjen e çmimeve si dhe mungesën e ushqimit. Akulli mund të gjendej deri në jug të Pensilvanisë në liqenet dhe lumenjtë e saj në muajin e gushtt. Londra raportoi gjithashtu borë në gusht. LindjA e Largët nuk ishte imune. Bor dhe acar u raportua edhe nga Taivani, i cili është normalisht vend tropical.
Shpërthimi i malit Tambora u dëgjua deri në 1.600 kilometra larg. Hiri vullkanik ra mbi 800 milje larg. Shpërthimi vullkanik la qënë shkak për gati 71,000 vdekje. Përveç urisë që u shkaktua nga ndryshimi i përkohshëm i klimës, shpërthimet vullkanik është fajësuar edhe për ashpërsinë e epidemisë së tifos në Evropë dhe Mesdhe në vitet menjëherë pas tij; dhe për përhapjen e kolerës që shpërtheu në Indi për shkak se sezoni normal i musonit (era e forte nga oqeani Indian) u ndërpre.