Jeta e lojtarëve mesatar brazilian, madje edhe e atyre të një niveli të lartë, nuk është aspak e lehtë. Kriza financiare në lojë është teper e madhe, dhe klubet e zhytura në borxh po përfundojnë në dorë të qeverisë për të ristrukturuar faturat e tyre masive të papaguara tatimore. Ekipi më popullor i vendit, Flamengo, është 290 milion dollarë me humbje.
Vështirësia e situatës ka efekt të dukshëm zinxhir tek lojtarët, të cilët shpesh paguhen me muaj vonesë, ose nuk paguhen fare. Në tetor, u raportua se jo më pak se tetë ekipe të mëdha, përfshirë Santos, San Paolo, Korintasve dhe Atletico Mineiro, nuk ishin në gjendje të paguanin lojtarët e tyre. Kriza në Botafogo, një nga klubet më të medhenj historic të Brazilit, është kaq serioze saqë lojtarët dolën në fushë në korrik duke mbajtur një flamur që shpjegonte gjendjen e tyre.
‘Ne gjendemi këtu vetëm sepse jemi profesionistë, dhe për ju, tifozë,’ lexohej aty, përpara se të listonin paratë që i ka borxh klubi.
Vetëm këtë javë, lojtari ndërkombëtar i Brazilit Diego Tardelli i Atlético Mineiro tha ‘se disa gjëra në klub nuk po ecin ashtu sic duhet… drejtorët nuk i mbajnë premtimet e tyre.’
Ai po konsideron të lëvizë drejt Kinës, ku shanset e minimizuara me Selecao, ekipin kombëtar do të neutralizoheshin nga një pagesë ditore në miliona. Ndërkohë ish-legjenda e Fenerbahçe Alex, i cili kohët e fundit u largua dy vjet pasi u kthye aty ku filloi karrierën e tij, Coritiba, tha se sikur të ishte në dijeni rreth problemeve të brendshme të klubit, ai nuk do të kishte pranuar kurrë të kthehej.
Sëra e Alex dhe Tardelli – ish ose lojtarë aktual ndërkombëtarë të Brazilit, që luajnë në klube të mëdha me objektet trajnimi të klasit të lartë – përfaqësojnë elitën e lojës braziliane. Në qoftë se ata kanë arsye të ankohen, atëherë si mund të jetë jeta e lojtarëve jashtë sërës së tyre?