Teksa shekujt kalojnë, drama greke duket se ka skenar të njëjtë, mes falimentesh e shpëtimesh. Marrëeshja e arritur të hënën mes Greqisë dhe kreditorëve e shpëtoi shtetin Helen, të paktën për momentin, nga një faliment i gjashtë në historinë e saj
Falimenti i parë, 1824
Grekët kërkuan mbështetje financiare ndërkombëtare pas revoltës dhe luftës kundër Turqisë që filloi në 1821. Dy kreditë britanike e 1824 dhe 1825 përdorën për të mbuluar disa shpenzime të luftimeve. Vetë lufta shkatërroi pjesën më të madhe të fshatit dhe tregtinë e detit, e cila kishte qenë burimi kryesor i pasurisë kombëtare. Më 1827, qeveria greke tashmë ishte në gjendje për të paguar siç kishte premtuar dhe deklaruar veten të falimentuar.
Falimenti i dytë, 1843
Një falimentim i dytë u zhvillua në 1843, gjatë sundimit të mbretit Otto, princit gjerman të zgjedhur nga Fuqitë e Mëdha si sundimtar i mbretërisë së re. Ai fillimisht u mbështet nga kredi të reja, por paratë u përdorën për të paguar borxhet e mëparshme, ushtarake, dhe burokracisë. Pa investime produktive në rritjen ekonomike, të ardhurat shtetërore nuk ishin gjendje të përmbushnin detyrimet e shlyerjes.
Falimenti i tretë, 1860
Falimentimi i tretë i shtetit grek ndodhi në vitin 1860. Forcat e armatosura britanike dhe franceze tashmë kishin pushtuar portin e Pireut 1854-1857, gjatë dhe pas Luftës së Krimesë, për të parandaluar mbështetjen greke ndaj Rusisë (si një vend ortodokse) kundër Turqisë. Shpenzimet për shërbimin e borxhit dhe shpenzimet ushtarake hëngrën paratë. Investimet serioze për përmirësimin e bujqësisë dhe industrisë ishin injoruar.
Falimenti i katërt, 1897
Nga viti 1890, një e treta e të ardhurave tatimore e shtetit ishte e nevojshme për shërbimin e pagesave të interesit për kreditë. Në vitin 1893, qeveria greke deklaroi se, ajo nuk do të mund të paguajë siç kërkohej, por më pas lufta greko-turke e çoi edhe një herë shtetin helen në faliment.
Falimenti i pestë, 1932
Falimentimi i pestë grek ndodhi në vitin 1932, kur Depresioni i Madh transmetoi krizën edhe në tregtinë botërore, duke shënuar ecuri negative në ekonominë bujqësore të Greqisë. Pas falimentit, ajo mori tetë vjet për të arritur një marrëveshje të re në vitin 1940, një zgjidhje e dyshimtë kjo pasi, menjëherë në vitin 1941, Gjermania pushtoi Greqinë gjatë Luftës së Dytë Botërore.
Falimenti i gjashtë, 2015, në fije të perit
Gjatë muajit të kaluar, Greqia shtyu pagesat e planifikuara për kreditë ekzistuese, dhe kryeministri Tsipras bëri thirrje për një referendum kombëtar, rezultatet e të cilit refuzuan kushtet e ashpra të Trojkës, duke rrezikuar materializimin e shpejtë të Grexit. Të hënën u arrit një marrëveshje me kreditorët, me kushte të ashpra për Greqinë, që duhen ende të miratohet nga qeveria e parlamenti grek.
Kronologjia e një krize
-2002: Greqia hyn në Eurozonë, duke zëvendësuar dhrahminë me euro. Greqia në këtë mënyrë humbet kapacitetin e pavarur të politikave monetare.
-2004: Athina organizon Lojërat Olimpike. Ndërsa shpenzimet Olimpike kushtuan 7 miliard euro nga një borxh i përgjithshëm shtetëror 168 miliardë euro. Shpenzimet nuk arritën të japin rritjen e qëndrueshme ekonomike.
-Dhjetor 2004: Komisioni Europian konstaton se, Greqia kishte gënjyer në raportimin e deficitit të saj buxhetor vjetor kur u bashkua me Eurozonën. Në përgjigje, BE mori veprime për ndalimin e qeverisë për të reformuar ligjet e punës, pagesat e pensioneve dhe të punësimit publik.
– 2008: Kriza financiare në mbarë botën redukton qasjen në kredi dhe dobësimin e aktivitetit ekonomik.
-2009: Vlerësimi i kreditit të Greqisë është ulur, duke rritur kostot e huamarrjes.
-2010: Për të parandaluar një faliment, Eurozona miratoi një paketë ndihme 110 miliard euro për Greqinë, në këmbim të masave të rrepta shtrënguese që përkeqësojnë papunësinë. Kreditë administrohen nga e ashtuquajtura Trojka: Fondi Monetar Ndërkombëtar (FMN), Banka Qendrore Europiane (BQE) dhe Komisioni Europian (KE). Kreditorët privatë janë të detyruar të pranojnë një “shkurtim” duke hequr dorë nga rreth gjysma e borxheve dhe Trojka mori rolin udhëheqës në negociatat e mëtejshme.
-2011: Vlerësimi i kreditit të Greqisë është zvogëluar më tej.
-Shkurt 2012: Greqia pranon një plan kursimi shtesë në shkëmbim të një plani të dytë të madh ndihme 130 miliard euro.
-Janar 2015: Partia Syriza nën Aleksis Tsipras fiton zgjedhjet parlamentare greke, duke ofruar një program që rrokullis masat e kursimit dhe kërkon një marrëveshje të re të kredisë. Liderët gjermanë morën rolin udhëheqës në masat e ashpra të kursimit, si pjesë e ndonjë plani të mëtejshëm: Gjermania çon në mesin e vendeve europiane një falimentim të mundshëm të Greqisë.
-Qershor 2015, shteti grek nuk kishte mjete monetare për dy lloje pagesash. Njëra ishte për detyrimet e brendshme: Pagesat për pensionistët, mbështetja për institucionet publike, si dhe pagat e punonjësve civilë, policisë dhe ushtrisë. E dyta ishte për detyrimet e jashtme: Pagesa veçanërisht të planifikuara lidhur me paketat e shpëtimit.