Herët në mëngjesin e 24 qershorit 2016, pasi Britania e Madhe u zgjua me lajmet se një shumicë votuan për të lënë Bashkimin Evropian, udhëheqësi i “Lëvizjes” Nigel Farage përshëndeti atë që tha ai “do të hyjë në histori si ditë e pavarësisë. ”
Dy vjet e gjysmë më vonë, kushtet e marrëveshjes së daljes me BE-në e bëjnë të qartë se Britania do të mbetet e lidhur në bllok për të ardhmen e parashikueshme. Dhe në vend se një goditje për të minuar projektin evropian, Brexit ka shërbyer vetëm për të nxitur BE dhe 27 qeveritë e mbetura.
Pas fitores së ministrave të saj të mërkurën pas një takimi të kabinetit maratonë, Kryeministrja Theresa May ende përballet me detyrën e padiskutueshme për të dominuar në partinë e saj dhe Parlamentin e Britanisë. Për të arritur deri këtu, kjo paraqet një fitore ndaj shumë kritikëve të saj, por e vendosur kundër rezultatit për BE-në është një fitore shumë më pak bindëse dhe tregon se si Britania e keqkuptoi Evropën.
Duke bindur MB të mbetet në një bashkim doganor, negociatori i shefit Brexit Michel Barnier siguron që Britania duhet të luajë sipas rregullave të BE. Siç thanë disa kundërshtarë të shquar në marrëveshjen e May-it, Britania do të jetë një shtet vasal i Brukselit, e lëre më të marrë kontrollin.
“Mënyra e shitjes së Brexit ishte gjithmonë një mit, nuk ishte asnjëherë më i besueshëm”, tha Jacob Funk Kirkegaard, bashkëpunëtor i Institutit Peterson për Ekonomi Ndërkombëtare në Uashington. “BE i ka sjellë Brexiteers përsëri në realitet.”
Në pasojat e trazuara të referendumit, krijuesit që kishte bërë fushatë për të qëndruar në BE, u habitën nga kundërshtimi i elektoratit. Kryeministri David Cameron njoftoi synimin e tij për të dhënë dorëheqjen po atë ditë, ndërsa Donald Trump parashikoi “pak Brexit” në zgjedhjet e ardhshme presidenciale të SHBA.
Siç e dimë tani, aktivistët e “Leave” ndoshta ishin edhe më të kapur, pasi nuk kishin plan për çfarë të bënin më pas. Por, duke qenë në anën e djathtë të “vullnetit të popullit”, mundësitë dukeshin të pafundme. Farage, ishte pjesë e valës së parë të kundërpërgjigjeve populiste në Evropë, parashikoi se Holanda, Danimarka, Suedia dhe Austria ishin vendosur të ndiqnin Britaninë jashtë ‘derës’.
Boris Johnson, kryesuesi i “Leave”, i cili u emërua sekretar i jashtëm në kabinetin e May-t, por më vonë dha dorëheqjen, për shkak të mënyrëss se si po shkonin bisedimet, tha se populli britanik kishte “folur për demokracinë, në Britani dhe në të gjithë Evropën”.
Në të vërtetë, një sondazh i Eurobarometrit i botuar në maj ka gjetur mbështetje për bllokun që ishte në nivelin më të lartë në 35 vjet.
Përpjekjet britanike për të zhvendosur shtetet individuale gjatë negociatave dështuan, me qeveritë që u mblodhën pas Barnierit, nganjëherë me befasinë e BE-së dhe Britanisë. Ushqimi i vazhdueshëm i pikave negative për ekonominë e Britanisë shërbeu si një paralajmërim për shtetet e tjera, nqs e menduan të largoheshin.
Nga: Alan Crawford, Bloomberg News