Ndërsa Katalonja kërkon pavarësinë dhe Spanja e refuzon, Roberto Maroni po vëzhgon nga afër zyrën e tij të katit të 35-të në Milano. Z. Maroni është president i qeverisë rajonale në Lombardi, një nga rajonet më të pasura të Italisë, e cila këtë të dielë mban referendumin e vet për të kërkuar më shumë autonomi nga Roma. Rajoni i begatë në veri-lindje të Venedikut gjithashtu do të mbajë një votim, shkruan sot FT. Të dy rajonet drejtohen nga Ligji Verior kundër emigrantëve. Z. Maroni për 30 vjet ka qenë i prirur për të larguar veriun e pasur të Italisë, nga jugu i tij i varfër.
Ngjarjet në Katalonje “sinjalizojnë fundin e unitetit spanjoll”, thotë Z. Maroni, dy herë ministër i brendshëm dhe dy herë ministër i punës në qeveritë e djathtë të Silvio Berluskonit. “Është fundi i Spanjës”.
Duke kërkuar “fundin e Italisë” ishte thelbi i themelimit të Lidhjes Veriore në vitin 1979, nga poetët e zjarrtë Umberto Bossi dhe Z. Maroni. Ata e konsideronin Italinë moderne një “entitet artificial të realizuar nga ndërtuesit e kombit.”
Por, pasi partia e tyre është bërë një forcë udhëheqëse në Romë, ironia e pozitës së saj është bërë më e dukshme, pasi kërkon ndjeshmëri të mëtejshme mbi një sistem politik kombëtar që thotë se dëshiron të shpërbëhet.
Ky qëndrim i paqartë reflektohet në referendumet e së dielës, të cilat janë konsultative dhe jo detyruese. Ata janë formuluar me kujdes për t’u kërkuar votuesve nëse duan më shumë “autonomi” pa kërcënuar “unitetin kombëtar”. Ndryshe nga votimi katalanas, ato janë miratuar nga Gjykata Kushtetuese Italiane.
“Këto janë sinjale se Liga Veriore nuk është më për shkëputje të plotë, por një version më i butë i federalizmit fiskal”, thotë eksperti Francesco Galietti.
Partia gjithashtu zbut qëndrimin e saj pas një skandali korrupsioni, që lidhet me keqpërdorimin e fondeve publike, të cilat detyruan daljen e z. Bossi, pas viteve të akuzave të qeverisë kombëtare në Romë për vepra të tilla. Z. Maroni argumenton se partia ka bërë një “rinovim të gjeneratave” që nga emërimi i Matteo Salvinit si udhëheqës i saj. Z. Maroni dhe kreu rajonal i Veneto, Luca Zaia, duan që më shumë taksa të mbahen në rajonet e tyre dhe jo të dërgohen në jugun e varfër. “Dua të mbaj gjysmën e 27 miliardë eurove të taksave që dërgojmë në jug. Nëse do të kisha mundësi, do të zgjidhja të gjitha problemet e Lombardisë, “- thotë Z. Maroni.
Ashtu si në Katalonjë, shumë nga Lombardia përmendin arsyet ekonomike për të kërkuar më shumë autonomi, pasi kriza e borxhit sovran të Evropës dhe kriza bankare italiane detyruan mbylljen e qindra bizneseve vendase dhe i lanë njerëzit më të varfër. Anketuesit presin që referendumet binjake të marrin një numër të madh votash.
“Duke e ditur se Roma është kundër reformave që favorizojnë territore të virtytshme si Lombardia dhe Veneto, përsëri ne po marrim përsëri pushtetin nga qeveria dhe populli nëpërmjet referendumit”, thotë Maroni.
Filippo Tronconi, një profesor në Universitetin e Bolonjës, thotë se udhëheqësit e Lidhjes Veriore po përdorin gjithashtu referendumet për të ngritur bazën e tyre popullore përpara një zgjedhjeje kombëtare të pritur pranverën e ardhshme.
Zgjedhjet mund të sjellin një parlament të varur ku Liga Veriore mund të luajë një rol në marrjen e vendimit të fituesit. Sondazhet e fundit të EMG të publikuara këtë javë nxorrën mbështetjen për Lidhjen Veriore në 14.8 për qind.
Përveç një dëshire për më shumë kontroll mbi taksat, sulmi tjetër i lobimit të Z. Maroni ka qenë kundër migrimit, një shqetësim tjetër i gjatë i Lidhjes Veriore.
Gjatë kohës së Z. Maroni, si ministri i brendshëm, Italia u dënua nga Gjykata e të Drejtave të Njeriut në Strasburg për dërgimin e emigrantëve që konsideroheshin se po iknin nga persekutimi në Libi, Somali dhe Eritre. Z. Maroni argumenton se Italia duhet të deportojë këdo pa një kontratë pune zyrtare dhe do të donte kompetencat për të nxjerrë çdo emigrant nga Lombardia që nuk kanë një vend pune.
Z. Tronconi thotë se premtimi i zotit Maroni për të “mbrojtur kufijtë e Lombardisë” është i pazbatueshëm sipas ligjit italian. Për më tepër, Lombardia ose Veneto mund të negociojnë status të posaçëm me shtetin italian për t’u dhënë atyre më shumë kompetenca federale, pa pasur nevojë për referendume.
Liga Veriore ka zbutur retorikën anti-euro dhe anti-evropiane, duke pasur parasysh rënien e Frontit Nacional në Francë. Z. Maroni flet për punën me Brukselin dhe heq dorë nga biseda për tërheqjen e Italisë nga euroja ose përdorimin e një monedhe të dyfishtë.